اربعین ،سفردل های مشتاق

اربعین، سفر دل های مشتاق

ذهنت اینجا گویا اوج می گیرد و بزرگ می شود مانند قلبت که وسعت یافته و مهربان شده است . گویا همه ی عاشقان حسین در قلبت جای می گیرند . دیگر سیاه و سفید ، زبان و نژاد برایت بی اهمیت شده است و همه زائران را بدون دلیل دوست داری و علاقه داری این محبت را نشان دهی . چقدر زلال شده ای زائر ، داری آرام آرام شبیه حسین می شوی .

اربعین حسین (ع) بار دیگر از راه می رسد و قرار سالانه عاشقان با حسین بن علی (ع) تکرار می شود.

پای پیاده ای دل ، تا کربلا سفر کن

مسیر نجف تا کربلا برای عاشقان اباعبدالله(ع) که هر سال به عشق اربعین پای پیاده به سمت کربلا حرکت می کنند، شور دیگری دارد. زائران از ابتدای مسیر، با کوله ای سبک و کفش هایی ساده و آذوقه ای اندک، از شهر نجف پای در جاده عاشقی می گذارند. پیراهن تعلقات و مادیات و راحتی را در همان ابتدای مسیر از خود جدا کرده اند و با پای دل، قدم قدم پیش می روند. آسمان دلشان بی تاب رسیدن به حرم حسین (ع) است و دستهایشان تشنه لمس ضریح مطهر آن حضرت است.

گنبد مطهر امام حسین (ع)

زائران همچون زینب (س) بی تاب اند همانند او که با تمام خستگی اش خود را در اربعین به تو رساند تا پاره پاره های قلبش، در کنار تو آرام گیرد، ای حسین!

مغناطیس عشق سالیان سال است که مشتاقان را، پای پیاده به سوی تو رهسپار کرده است تا پذیرایشان باشی، ای حسین ای امام مهربانی ها! دل ما نیز به سمت حرم تو رهسپار شده است، پس با نگاه پرمهرت قلب ما را نیز سرشار از نور و معرفت کن و آرامش را نصیب قلب هایمان بگردان!   

این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست

وین چه شمعی است که عالم همه پروانه ی اوست

پیاده ‌روی و زیارت حرم مطهر امام حسین(ع) در روز اربعین ریشه تاریخی دارد، چراکه جابر بن عبدالله انصاری و غلامش، عطیه» در سال 61 هجری قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) می‌گذشت، به کربلا رسیدند.

بنابر آنچه در کتاب ‌های تاریخی آمده است زیارت امام حسین(ع) و یارانش در سال ‌های اولیه پس از شهادت ایشان، چنان شورانگیز و انقلاب‌آفرین بود و اثری آشکار در معرفی ظالمان و اعمال کفرآمیز امویان داشت، که دستگاه حاکم چاره‌ای جز این ندید که از هجوم زائران حسینی جلوگیری کند. اما عشق امام حسین (ع) که در دل مؤمنان نهفته بود و تشویق امام باقر(ع) و امام صادق(ع) به زیارت آن حضرت چنان بود که شیعیان در پوشش تاریکی شب به زیارت می‌ رفتند و گاه بعضی هم گرفتار دستگاه حکومت می شدند و به شدیدترین شکلی مجازات می‌ شدند. در دوران عباسیان، آن ستمگران حیله‌گر پس از تحکیم پایه ‌های حکومت خویش دستور تخریب و محو آثار مرقد مطهر حسینی را صادر کردند .

با همه ی این ستم ‌ها، بازداشت ها و خشونت ‌ها که تا پایان حکومت صدام، دیکتاتور عراق نیز ادامه داشت، انبوه زائران مشتاق سیدالشهدا(ع) روانه زیارت حرم مطهر آن بزرگوار می ‌شدند، به‌طوری که زیارت، این رشته معنوی، هیچ‌گاه گسسته نشد و پیام‌آور شور ها و شوق ‌ها، حق‌ جویی‌ ها و کفرستیزی ‌ها بود.

پیاده روی اربعین حسینی

اکنون پیاده روی اربعین حسینی بزرگترین اجتماع انسانی در جهان به شمار می رود .

 در این اجتماع بزرگ، از نوزاد شیرخواره به همراه خانواده تا پیرمردی مسن را می بینی که به سختی اما با شوقی فراوان حرکت می کنند. عمود های کنار جاده به تو این نوید را می دهند که تا کربلا چقدر راه برای پیمودن مانده است. از هر ستون که می گذری این شوق در وجودت شعله می گیرد که به حریم ملکوتی حسین نزدیکتر شده ای و مدام به خود می گویی تا وصال چند عمود دیگر باقی مانده است؟

در اطراف جاده علاوه بر عمودها هیئت های بسیاری می بینی که کنار یکدیگر  برپا شده اند. مردم عراق بدون هیچ چشم داشتی همه دارایی و اموال خود را برای زائران خرج می کنند. گوسفند قربانی می کنند، غذا می پزند، آب و چای تقدیم می کنند و جای گرم برای زائران فراهم می کنند.

پذیرایی در مسیر

مردی که خود بزرگ خاندانش است می گوید که در طی سال پول قسمتی از درآمدم را برای این روزها کنار می گذارم و در ایام اربعین حسینی با عشق این پول را صرف زائران می کنم. او می گوید از آن روز که برای امام حسین (ع) این نذر را کرده ام خداوند به زندگی ام برکت خاصی بخشیده است و من هرچه دارم از امام حسین (ع) دارم.

عشق و ارادت این مردم  به امام حسین (ع) در الفاظ نمی گنجد. باید به این سفر بروی و آنان را از نزدیک ببینی که چه حال و هوایی دارند. چگونه به زائران التماس می کنند که در هیئت آنان کمی استراحت کنند. اگر به هیئت آنها قدم گذاری، با تمام وجود از تو پذیرایی می کنند.

چادرهای هلال احمر نیز هر از چندگاهی دیده می شوند که در آنها خدمات دارویی و درمانی به صورت رایگان اعمال می شود. پزشکانی را می بینی که داوطلبانه آمده اند تا آنها نیز در این خدمت رسانی بزرگ اجر و ثوابی ببرند و نگاه مولایشان اما حسین (ع) را به سمت خود جلب کنند.

برخی دیگر منتظر نشسته اند تا کفشهایت را واکس بزنند تا در ثواب پیاده روی و زیارت تو سهیم شوند .

اما یکی از جذاب ترین و زیباترین صحنه هایی که از ارادت مردم عراق نسبت به زائران می بینی، ماساژ دادن بدن خسته زائران است. بدون اینکه خود از آنها بخواهی مانند یک پرستار با تو رفتار می کنند و خستگی را از پاهای خسته ات می زدایند. چقدر محترم شده ای؛ چقدر زائر حسین بودن تو را بالا برده است؛ همه می خواهند به تو خدمتی برسانند. زائر که باشی شرمنده می شوی از این همه محبت و می مانی از آنچه دارد در این نقطه از عالم رخ می دهد.

مردی که فرزند بیمارش را در ویلچر گذاشته با چشمانی اشک بار به دوردست ‌ها نگاه می ‌کند و از امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) شفای بیمارش را می‌ خواهد.

کارن فربی» دختری مسیحی است که برای دیدن چنین اجتماعی به کربلا آمده و از شور زیادی که وجود دارد تعریف می ‌کند و حتی غبطه می ‌خورد که چنین اجتماعی را مسیحیت ندارد، مدام عکس‌ های گوناگون می ‌اندازد تا آن را در کشور زادگاه خود، بلژیک به نمایش بگذارد.

تازه مسلمانان زیادی از اروپا، افریقا، اندونزی و دیگر کشورها در بین جمعیت دیده می‌ شوند که به عشق امام حسین (ع) و به عنوان تجربه اول خود در این مراسم حضور دارند.

حجه الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان می گوید: "انسان تا وقتی که خودش اربعین به کربلا نرود و تا وقتی در میان خیل عظیم عاشقان حسین(ع) با پای پیاده‌ به سمت کربلا حرکت نکند و آن فضای پرجاذبه و استثنایی را از نزدیک لمس نکند، نمی‌تواند شکوه و عظمت و لذتِ بی‌حد آن را درک نماید و نمی‌تواند حرارتی را که این حرکت در قلب او ایجاد می‌کند، حس کند."

حضور ملیتهای مختلف در اربعین

اینجا گویا با خودت روراست تر می شوی . در همهمه ی جمعیت، فکرت اما آزادتر است. از خودت می پرسی که تو چرا به این مسیر قدم گذاشته ای؟ نکند تو هم مانند مردم کوفه در زمانه ای که اسلام به تو نیاز داشت، در مقابل حقیقت بایستی و به آن پشت کنی؟ با خود می گویی آیا پیمانی که با امام حسین (ع) و اباالفضل العباس (ع) می بندی، حقیقی است؟ و به فکر فرو می روی. ذهنت اینجا گویا اوج می گیرد و بزرگ می شود مانند قلبت که وسعت یافته و مهربان شده است. گویا همه عاشقان حسین در قلبت جای می گیرند . دیگر سیاه و سفید ، زبان و نژاد برایت بی اهمیت شده است و همه زائران را بدون دلیل دوست داری و علاقه داری این محبت را نشانشان دهی . چقدر زلال شده ای زائر ، داری آرام آرام شبیه حسین می شوی .

پیاده تا حرم یار

امام صادق (ع) می‌فرمایند: "‌کسی که به قصد زیارت امام حسین (ع) از منزلش خارج شود، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت حضرت اباعبدالله (ع) بر می‌دارد، یک حسنه بر او نوشته و یک سیئه از او دور می‌کند و وقتی به حرم می‌رسد او را جزو صالحین برگزیده قرار می‌دهد و وقتی مناسک او تمام شد خداوند نام او را جز فائزین می‌نویسد و وقتی می‌خواهد بازگردد یک فرشته الهی در مقابل او قرار می‌گیرد و می‌گوید رسول خدا (ص) به شما هم می‌رساند و پیغام می‌دهد که عمل خود را از سر گیر که گذشته‌ات بخشیده شده است ."

پناهنده شدن یک شتربه حرم مطهرامام رضا(ع)

معجزه واتفاقی که درکنار قبر شریف و مطهر حرم امام حسین (ع) در زمان حفاری رخ داد+ تصاویر

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست...