خبرگزاری میزان- ماجرای پناهنده‌شدن یک شتر به حرم امام رضا (ع) همراه با  تصاویر در این خبر مشاهده کنید.

تاریخ انتشار: 12:22 - 14 مرداد 1396

- کد خبر: ۳۳۵۷۲۴

به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، سید محمد حسینی از خادمان حرم امام رضا (ع) در مورد ماجرای پناهنده‌شدن یک شتر به حرم امام رضا (ع) گفت: در منطقه محمدآباد مشهد، کشتارگاهی بود که محل ذبح حیوانات و تأمین گوشت قصابی‌های مشهد بود. روزی، صاحب کشتارگاه، شتری را خریداری و برای ذبح به کشتارگاه می‌برد. ناگهان قبل از ذبح، حیوان افسار خود را کشیده و به سمت حرم مطهر فرار می‌کند. همه تلاش‌ها برای نگه داشتن آن بی‌نتیجه می‌ماند.

خادمان حرم امام رضا (ع) در ادامه گفت: من آن روز به حرم  مشرف بودم، ناگهان دیدم از در شرقی صحن انقلاب (عتیق)،شتری وارد صحن شد و مستقیم به سمت در غربی رفت، اما قبل  از رسیدن به در غربی برگشت نگاهی به گنبد و بارگاه انداخت و آرام آرام پشت پنجره فولاد رفت و آنجا زانو زد.

پایان این ماجرا را سید محمد حسینی اینگونه تعریف کرد: کم کم زائران جمع شدند، خادمان و مسئولان حرم هم رسیدند، صاحب شتر نیز خودش را رساند، صحنه جالبی بود، از چشمان حیوان مرتب اشک جاری بود. غریبه‌ای جلو آمد و خواست بهای شتر را به صاحب آن بپردازد. صاحب شتر گفت: من این حیوان را به مولای‌مان حضرت رضا می‌بخشم و امیدوارم حضرت هم مرا به نوکری خود بپذیرند. حیوان را به مزرعه آستان قدس بردند و تا پایان عمر در آنجا آزادانه مشغول چرا و گشت و گذار بود.

مهاجری، مدیر اجرائی طرح ترمیم و مقاوم سازی دیوارهای حرم امام حسین (ع)، از دو معجزه جدیدی که در هنگام کار کردن با آن مواجه شدند، خبر داد. 

مهاجری گفت: معجزه نخست هنگام استفاده از دستگاه "سونار" که با استفاده از اشعه ایکس، میزان تراکم خاک را اندازه گیری می کند، رخ داد. قصد داشتیم تا به میزان تراکم خاک تا عمق 15 متری پی ببریم، اما دستگاه نشان داد پیکر مطهر امام حسین (ع) در عمق 6تا 7 متری سطح زمین است، در قدم بعدی با استخراج خاک حرم مطهر در عمق 11.5 متری، متوجه بوی بسیار خوشی از آن شدیم و بوی عطر آن بسیار متفاوت از بوی خاک سایر بخش های حرم بود.

مهاجری در ادامه به حضور داوطلبانه نیروها اشاره کرد و گفت: تاکنون هیچ مشکلی برای نیروها پیش نیامده است و شکر خدا همه در سلامت به سر می برند.

سرم خاک کف پای حسین است 
دلم مجنون و شیدای حسین است 

بُوَد پرونده ام چون برگ گل پاک 
دراین پرونده امضای حسین است 

بهشت ارزانیه خوبانِ عالم 
بهشت من تماشای حسین است 

به وقت مرگ چشمم را نبندید 
که چشم من به سیمای حسین است 

دراین عالم تمنایی ندارم 
تمنایم تمنای حسین است 

چراغ از بهر قبر من نیارید 
چراغم روی زیبای حسین است 

خوش آن صورت که درفردای م 
برآن نقش کف پای حسین است 

از آن با گریه دائم خو گرفتم 
که اشکم دُرِِّ دریای حسین است 

نترسانیدم از روز قیامت 
قیامت، قدوبالای حسین است 

دلی‌ جای‌ خدا باشد که آن‌ دل‌ 
پر از نور تجلای‌ حسین‌ است‌ 

به بازار عمل فردای م 
همه هستم تولی حسین است 

اربعین، سفر دل های مشتاق

ذهنت اینجا گویا اوج می گیرد و بزرگ می شود مانند قلبت که وسعت یافته و مهربان شده است . گویا همه ی عاشقان حسین در قلبت جای می گیرند . دیگر سیاه و سفید ، زبان و نژاد برایت بی اهمیت شده است و همه زائران را بدون دلیل دوست داری و علاقه داری این محبت را نشان دهی . چقدر زلال شده ای زائر ، داری آرام آرام شبیه حسین می شوی .

اربعین حسین (ع) بار دیگر از راه می رسد و قرار سالانه عاشقان با حسین بن علی (ع) تکرار می شود.

پای پیاده ای دل ، تا کربلا سفر کن

مسیر نجف تا کربلا برای عاشقان اباعبدالله(ع) که هر سال به عشق اربعین پای پیاده به سمت کربلا حرکت می کنند، شور دیگری دارد. زائران از ابتدای مسیر، با کوله ای سبک و کفش هایی ساده و آذوقه ای اندک، از شهر نجف پای در جاده عاشقی می گذارند. پیراهن تعلقات و مادیات و راحتی را در همان ابتدای مسیر از خود جدا کرده اند و با پای دل، قدم قدم پیش می روند. آسمان دلشان بی تاب رسیدن به حرم حسین (ع) است و دستهایشان تشنه لمس ضریح مطهر آن حضرت است.

گنبد مطهر امام حسین (ع)

زائران همچون زینب (س) بی تاب اند همانند او که با تمام خستگی اش خود را در اربعین به تو رساند تا پاره پاره های قلبش، در کنار تو آرام گیرد، ای حسین!

مغناطیس عشق سالیان سال است که مشتاقان را، پای پیاده به سوی تو رهسپار کرده است تا پذیرایشان باشی، ای حسین ای امام مهربانی ها! دل ما نیز به سمت حرم تو رهسپار شده است، پس با نگاه پرمهرت قلب ما را نیز سرشار از نور و معرفت کن و آرامش را نصیب قلب هایمان بگردان!   

این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست

وین چه شمعی است که عالم همه پروانه ی اوست

پیاده ‌روی و زیارت حرم مطهر امام حسین(ع) در روز اربعین ریشه تاریخی دارد، چراکه جابر بن عبدالله انصاری و غلامش، عطیه» در سال 61 هجری قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) می‌گذشت، به کربلا رسیدند.

بنابر آنچه در کتاب ‌های تاریخی آمده است زیارت امام حسین(ع) و یارانش در سال ‌های اولیه پس از شهادت ایشان، چنان شورانگیز و انقلاب‌آفرین بود و اثری آشکار در معرفی ظالمان و اعمال کفرآمیز امویان داشت، که دستگاه حاکم چاره‌ای جز این ندید که از هجوم زائران حسینی جلوگیری کند. اما عشق امام حسین (ع) که در دل مؤمنان نهفته بود و تشویق امام باقر(ع) و امام صادق(ع) به زیارت آن حضرت چنان بود که شیعیان در پوشش تاریکی شب به زیارت می‌ رفتند و گاه بعضی هم گرفتار دستگاه حکومت می شدند و به شدیدترین شکلی مجازات می‌ شدند. در دوران عباسیان، آن ستمگران حیله‌گر پس از تحکیم پایه ‌های حکومت خویش دستور تخریب و محو آثار مرقد مطهر حسینی را صادر کردند .

با همه ی این ستم ‌ها، بازداشت ها و خشونت ‌ها که تا پایان حکومت صدام، دیکتاتور عراق نیز ادامه داشت، انبوه زائران مشتاق سیدالشهدا(ع) روانه زیارت حرم مطهر آن بزرگوار می ‌شدند، به‌طوری که زیارت، این رشته معنوی، هیچ‌گاه گسسته نشد و پیام‌آور شور ها و شوق ‌ها، حق‌ جویی‌ ها و کفرستیزی ‌ها بود.

پیاده روی اربعین حسینی

اکنون پیاده روی اربعین حسینی بزرگترین اجتماع انسانی در جهان به شمار می رود .

 در این اجتماع بزرگ، از نوزاد شیرخواره به همراه خانواده تا پیرمردی مسن را می بینی که به سختی اما با شوقی فراوان حرکت می کنند. عمود های کنار جاده به تو این نوید را می دهند که تا کربلا چقدر راه برای پیمودن مانده است. از هر ستون که می گذری این شوق در وجودت شعله می گیرد که به حریم ملکوتی حسین نزدیکتر شده ای و مدام به خود می گویی تا وصال چند عمود دیگر باقی مانده است؟

در اطراف جاده علاوه بر عمودها هیئت های بسیاری می بینی که کنار یکدیگر  برپا شده اند. مردم عراق بدون هیچ چشم داشتی همه دارایی و اموال خود را برای زائران خرج می کنند. گوسفند قربانی می کنند، غذا می پزند، آب و چای تقدیم می کنند و جای گرم برای زائران فراهم می کنند.

پذیرایی در مسیر

مردی که خود بزرگ خاندانش است می گوید که در طی سال پول قسمتی از درآمدم را برای این روزها کنار می گذارم و در ایام اربعین حسینی با عشق این پول را صرف زائران می کنم. او می گوید از آن روز که برای امام حسین (ع) این نذر را کرده ام خداوند به زندگی ام برکت خاصی بخشیده است و من هرچه دارم از امام حسین (ع) دارم.

عشق و ارادت این مردم  به امام حسین (ع) در الفاظ نمی گنجد. باید به این سفر بروی و آنان را از نزدیک ببینی که چه حال و هوایی دارند. چگونه به زائران التماس می کنند که در هیئت آنان کمی استراحت کنند. اگر به هیئت آنها قدم گذاری، با تمام وجود از تو پذیرایی می کنند.

چادرهای هلال احمر نیز هر از چندگاهی دیده می شوند که در آنها خدمات دارویی و درمانی به صورت رایگان اعمال می شود. پزشکانی را می بینی که داوطلبانه آمده اند تا آنها نیز در این خدمت رسانی بزرگ اجر و ثوابی ببرند و نگاه مولایشان اما حسین (ع) را به سمت خود جلب کنند.

برخی دیگر منتظر نشسته اند تا کفشهایت را واکس بزنند تا در ثواب پیاده روی و زیارت تو سهیم شوند .

اما یکی از جذاب ترین و زیباترین صحنه هایی که از ارادت مردم عراق نسبت به زائران می بینی، ماساژ دادن بدن خسته زائران است. بدون اینکه خود از آنها بخواهی مانند یک پرستار با تو رفتار می کنند و خستگی را از پاهای خسته ات می زدایند. چقدر محترم شده ای؛ چقدر زائر حسین بودن تو را بالا برده است؛ همه می خواهند به تو خدمتی برسانند. زائر که باشی شرمنده می شوی از این همه محبت و می مانی از آنچه دارد در این نقطه از عالم رخ می دهد.

مردی که فرزند بیمارش را در ویلچر گذاشته با چشمانی اشک بار به دوردست ‌ها نگاه می ‌کند و از امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) شفای بیمارش را می‌ خواهد.

کارن فربی» دختری مسیحی است که برای دیدن چنین اجتماعی به کربلا آمده و از شور زیادی که وجود دارد تعریف می ‌کند و حتی غبطه می ‌خورد که چنین اجتماعی را مسیحیت ندارد، مدام عکس‌ های گوناگون می ‌اندازد تا آن را در کشور زادگاه خود، بلژیک به نمایش بگذارد.

تازه مسلمانان زیادی از اروپا، افریقا، اندونزی و دیگر کشورها در بین جمعیت دیده می‌ شوند که به عشق امام حسین (ع) و به عنوان تجربه اول خود در این مراسم حضور دارند.

حجه الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان می گوید: "انسان تا وقتی که خودش اربعین به کربلا نرود و تا وقتی در میان خیل عظیم عاشقان حسین(ع) با پای پیاده‌ به سمت کربلا حرکت نکند و آن فضای پرجاذبه و استثنایی را از نزدیک لمس نکند، نمی‌تواند شکوه و عظمت و لذتِ بی‌حد آن را درک نماید و نمی‌تواند حرارتی را که این حرکت در قلب او ایجاد می‌کند، حس کند."

حضور ملیتهای مختلف در اربعین

اینجا گویا با خودت روراست تر می شوی . در همهمه ی جمعیت، فکرت اما آزادتر است. از خودت می پرسی که تو چرا به این مسیر قدم گذاشته ای؟ نکند تو هم مانند مردم کوفه در زمانه ای که اسلام به تو نیاز داشت، در مقابل حقیقت بایستی و به آن پشت کنی؟ با خود می گویی آیا پیمانی که با امام حسین (ع) و اباالفضل العباس (ع) می بندی، حقیقی است؟ و به فکر فرو می روی. ذهنت اینجا گویا اوج می گیرد و بزرگ می شود مانند قلبت که وسعت یافته و مهربان شده است. گویا همه عاشقان حسین در قلبت جای می گیرند . دیگر سیاه و سفید ، زبان و نژاد برایت بی اهمیت شده است و همه زائران را بدون دلیل دوست داری و علاقه داری این محبت را نشانشان دهی . چقدر زلال شده ای زائر ، داری آرام آرام شبیه حسین می شوی .

پیاده تا حرم یار

امام صادق (ع) می‌فرمایند: "‌کسی که به قصد زیارت امام حسین (ع) از منزلش خارج شود، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت حضرت اباعبدالله (ع) بر می‌دارد، یک حسنه بر او نوشته و یک سیئه از او دور می‌کند و وقتی به حرم می‌رسد او را جزو صالحین برگزیده قرار می‌دهد و وقتی مناسک او تمام شد خداوند نام او را جز فائزین می‌نویسد و وقتی می‌خواهد بازگردد یک فرشته الهی در مقابل او قرار می‌گیرد و می‌گوید رسول خدا (ص) به شما هم می‌رساند و پیغام می‌دهد که عمل خود را از سر گیر که گذشته‌ات بخشیده شده است ."

معجزات سر امام حسین(ع) در منازل فرود آمده از کربلا تا شام

سنگ میزبان سر امام حسین (ع)

شفقنا-بدان که ترتیب منازلی که در آن فرود آمدند و شب ماندند یا گذشتند معلوم نیست و در هیچ یک از کتب معتبره ذکر نشده است، بلکه در بیشتر آنها کیفیت مسافرت ایشان مذکور نیست. اما در بعض منازل حوادثی اتفاق افتاد که در این کتاب بدانها اشارت می کنیم.ابن شهر آشوب در مناقب» گوید: از مناقب حسین علیه السلام آثاری است که از مشاهد میان راه از کربلا تا عسقلان ظاهر گشت در موصل، نصیبین و حماه و حمص و دمشق و غیر ذلک و این مواضع را مشهد الرأس نامند».مؤلف گوید: از این عبارت آشکار گردید که سر مبارک را در این جای ها مشهدی معروف بود، اما مشهد دمشق جایی است معلوم و من به زیارت آن مشرف گشتم و اما مشهد رأس الحسین علیه السلام در موصل:در روضه الشهداء» گوید که: آن مردم چون به موصل رسدیند خواستند به شهر اندر آیند، سوی اهل آن شهر فرستادند و زاد و علوفه خواستند و این که شهر را آرایش کنند و آیین بندند، مردم موصل متفق گشتند که حوائج آنها را فراهم کنند و بیرون فرستند و آنها به شیر نیایند و در بیرون شهر منزل کنند و از همانجا به شام روانه شوند و آنها نیز چنین کردند، در یک فرسنگی موصل فرود آمدند و سر مطهر را بر سنگی نهادند و از آن قطره ی خونی بر سنگ بچکید.
پس ازآن در هر سال روز عاشورا از خون می جوشید و مردم از اطراف نزدیک آن سنگ می آمدند و عزای آن حضرت بر پا می کردند و همچنین بود تا به عهد عبدالملک مروان بفرمود که آن سنگ را به جای دیگر بردند و دیگر اثری از آن معلوم نگشت، لکن در آن مقام گنبدی ساختند و مشهد نقطه نام نهادند. انتهی ملخصا.اما واقعه ی نصیبین؛ در کامل بهائی» مسطوراست که: چون به نصیبین رسیدند منصور بن الیاس به آراستن شهر بفرمود و بیش از هزار آئینه به کار آرایش رفت و آن ملعون که سر مطهر امام علیه السلام با او بود خواست به شهر در آید اسب فرمان او نبرد، اسب دیگر خواست، آن نیز فرمان نبرد تا چند اسب عوض کرد، ناگاه سر مطهر را دیدند بر زمین افتاده است، ابراهیم آن را برداشت و نیک در آن نگریست و بشناخت، آنها را ملامت کرد، اهل شام چون این بدیدند از وی، او را بکشتند و سر ا بیرون شهر گذاشتند و به شهر نبردند».

به گزارش شفقنا مولف گوید: شاید آنجا که سر شریف افتاده بود مشهدی شد.و هم در کامل بهائی» است که: حاملان سر می ترسیدند قبائل عرب ناگاه بر سر آنان ریزند و سر را بستانند، راه معروف را رها کردند و بیراهه می رفتند و هر گاه به قبیله ای می رسیدند، می گفتند: این سر خارجی است و علوفه از آنها می خواستند».

اما مشهد رأس الحسین علیه السلام در حماه؛ در ریاض الاحزان» از بعض کتب مقاتل روایت کرده است که، مؤلف آن گفت: به سفر حج رفتم، به حماه رسیدم، در باغستانهای آنجا مسجدی دیدم آن را مسجد الحسین علیه السلام می گفتند. به درون مسجد رفتم، در یکی از ساختمانهای آن پرده از دیوار آویخته دیدم، آن را برداشتم، سنگی دیدم در دیوار مورب کار گذشته بود و نشانه ی گردن در آن هویدا دیدم و بر آن خون خشک شده مشاهده کردم، یکی از خادمان مسجد را پرسیدم از آن سنگ و نشانه ی گردن و آن خون منجمد؟ گفت: این سنگ جای سر مبارک حسین بن علی علیهماالسلام است که وقتی مردم آن را به دمشق می بردند بر این سنگ

نهاده بودند… الخ».اما مشهد رأس الحسین در حمص (۱حمص به کسر حاء» و تخفیف میم» مثل حبر شهری است میان دمشق و حلب. در معجم البلدان» گوید: قبوری از اولاد جعفر طیار در آنجا است.) ؛ که ابن شهر آشوب نام آن برده است، تفصیل آن را در جایی نیافتم و نیز آن مشاهد که وی فرمود از کربلا تا عسقلان است، ندانستم مگر پهلوی در شمالی صحن مولانا ابی عبدالله علیه السلام مسجدی است که آن را مسجد رأس الحسین علیه السلام نامند و پشت کوفه نزدیک نجف اشرف مسجدی است که آن را مسجد حنانه نامند و زیارت ابی عبدالله الحسین علیه السلام در آنجا مستحب است، برای آن که وقتی سر مطهر آن حضرت را در آنجا گذاشته بودند.و مفید و سید و شهید رحمهم الله در باب زیارت امیرالمؤمنین – صلوات الله علیه – گویند: وقتی به علم رسیدی، و آن موضع حنانه است آنجا دو رکعت نمازگزار، چون محمد بن ابی عمیر از مفضل بن عمر روایت کرده است که حضرت صادق علیه السلام از برابر آن ستون کج که در ره نجف است بگذشت و در آنجا دو رکعت نماز بگذاشت، او را گفتند این نماز برای چیست؟ فرمود: این جای سر جدم حسین بن علی علیهماالسلام است، وقتی از کربلا آوردند اینجا نهادند و از اینجا نزد عبیدالله بردند.و صاحب جواهر رحمه الله گفت: شاید همین موضع سر مبارک آن حضرت را دفن کردند و مؤلف از کلام وی تعجب نمود.

اما مشهد رأس الحسین در عسقلان؛ در مشکوه الادب» ناصری گوید: بدان که در حلب جایی است مشهور موسوم به مشهد السقط در جبل جوشن که کوهی است مشرف بر حلب و در جانب غربی آن مقبره ها و مشهدها است از آن شیعه؛ از جمله قبر ابن شهر آشوب صاحب کتاب مناقب» و دیگر قبر احمد بن منیر عاملی است که ترجمه ی وی را در امل الامل» و مؤلف در فوائد الرضویه»آورده است.

یاقوت حموی در معجم البلدان» گوید: جوشن کوهی است در مغرب حلب و مس سرخ را از آن جا بیرون آرند و به بلاد حمل کنند».گویند از آن هنگام که خاندان حسین بن علی علیهماالسلام از آنجا بگذشتند، عمل معدن بر افتاد، چون زوجه ی حسین علیه السلام حامل بود و در آنجا جنین بیفکند و از آن صنعتگران معدن که آنجا بودند آب و نان خواست، اجابت نکردند، دشنام دادند و بر آنها نفرین کرد، از آن هنگام باز هر کس در معدن کار کند سود نبرد و در جنوب آن کوه جایی است که مشهد السقط گویند و مسجد الدکه هم گویند و آن سقط را محسن بن حسین علیه السلام نامیدند.مؤلف گوید و سزاوار است در اینجا بگویم:فانظر الی حظ هذا الاسم کیف لقی من الأواخر ما لاقی من الاول یعنی: بخت این اسم را بنگر که چگونه رسید او را از متأخران مانند آنچه رسید از سابقین».مترجم گوید: آن عبارت را معجم البلدان» در ذیل جوشن» آورده است و در ذیل حلب» گوید: نزدیک باب الجنان، مشهد علی بن ابی طالب علیه السلام است که او را در خواب بدانجا دیدند. و داخل باب العراق مسجد غوث است، در آن سنگی است کتابتی بر آن نگاشته، آن را خط علی بن ابی طالب رضی الله عنه دانند.

و در جانب غربی شهر در دامنه ی کوه جوشن قبر محسن بن حسین است و گویند چون اسیران اهل بیت را از عراق به دمشق می برند بدانجا رسیدند، فرزندی سقط شد یا طفلی همرآه آنها بود، در گذشت، در آنجا دفن کردند و نزدیک آن مشهدی است زیبا و مردم حلب بدان تعصب دارند و بنایی محکم کرده اند و مال بسیار به مصرف رسانیده و گویند علی علیه السلام را در خواب بدانجا دیدند.

انتخاب وگزینش شفقنا از   کتاب دمع السجوم:( در کربلا چه گذشت) ترجمه کتاب نفس المهموم

عزاداری ماه محرم دررضوانشهر یزدیکی از منحصر به فرد‌ترین آیین های عزاداری‌ها در ایران محسوب می‌شود چرا که دارای جذابیت‌های مخصوص به خود است.

آذین بندی حسینیه، نخل برداری، طبخ آش، ذبح گوسفند، پخش نذورات مردمی، روضه خوانی، پرسه زنی، دسته سقا و برپایی هیات‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی از برنامه‌های مردم رضوانشهردر ماه محرم است.

در رضوانشهریزد شور حسینی در مردم به ویژه جوانان و نوجوانان با سیاه پوش کردن هر کوی و برزن، برافراشتن پرچم ها و بیرق سیاه به یاد مظلومیت امام حسین و خاندانش در کوچه ها وخیابان از روزهای قبل محرم نمایان می شود. اگر می خواهید با مراسم ویژه ای که در این ماه در رضوانشهر برگزار می شود آشنا شوید در ادامه با ما همراه باشید.

نخل گردانی

نخل گردانی از مهمترین آداب عزاداری محرم در رضوانشهراست، نخل در فرهنگ مردمان دارالعباده همان تابوت و نمادی از جنازه مطهر ائمه اطهار و به ویژه حضرت امام حسین(ع) است که مردم با چرخش آن دور حسینیه‌ها به تشییع می‌پردازند. این نخل معمولا از جنس چوب است و حمل این تابوت در بین مراسم‌های مختلف محرم از کارهای اصلی و اساسی به شمار می‌رود و یادآور تابوتی است که پیکر امام حسین (ع) در آن از میدان جنگ به مزار همیشگی‌اش منتقل شد. مراسم نخل گردانی با حضور خیل عظیم عزاداران حسینی انجام می شود و مردم برای این مراسم احترام  و ارادت خاصی قائل هستند.

پرسه زنی در تاسوعا

پرسه‌زنی در روز تاسوعا از سنت‌هایی است که در تاسوعای هر سال هیئت‌های عزاداری هر محله و یا شهر در خانه متوفیان در آن سال شرکت کرده و ضمن عزاداری و نوحه‌سرایی برای آن دوستدار امام حسین (ع) طلب عفو و بخشش می‌کنند.

تعزیه خوانی

صبح روز عاشورا تعزیه‌خوان ها وقایع عاشورا را بازسازی می‌کنند؛ مراسم تعزیه از ورود شمر” به صحنه کربلا آغاز می‌شود و تا شهادت امام حسین(ع) ادامه دارد و تمامی گفتگوهای میان افراد به صورت شعر رد و بدل می‌شود.

سیزدهم محرم

مردم یزد سیزدهمین روز محرم را سوم امام حسین (ع) می خوانند و مراسم مختلف عزاداری خصوصا نخل برداری را در گوشه و کنار شهر برگزار می کنند. این مراسم معنوی از ابتدای صبح با راه اندازی دستجات و زنجیرزن و حضور در مسجد ملااسماعیل آغاز و تا برگزاری نماز جماعت ظهر و عصر در این مکان مقدس ادامه خواهد داشت.

نذری های رایج

یکی از معروف‌‌ترین نذری‌‌های یزد آش امام حسین است. این آش شبیه آش گندم و تقریبا با همان مواد

است در فیروزآباد تاپیش از این فقط شب تاسوعا و اربعین می پختند ولی در سال های اخیر در طول ۲ ماه محرم و صفر پخته می شود.

برای دیدن مراسم ماه محرم در یزد بسیاری از توریستهای کشورهای خارجی و حتی مردم سایر نقاط

کشورمان در روز عاشورا به این استان خصوصا شهرستانهایی نظیر تفت، مهریز و یزد سفر می کنند

و درمراسم نخل گردانی که یکی از پرشور ترین مراسم عزاداری امام حسین(ع)است شرکت می کنند.